zaman

زندگی قبل تو با من بد بود، سرد و خسته بین مردم بودم

من به هر کسی رسیدم غم داشت، من همیشه عشق دوم بودم

یه نفر قبل من اینجا بوده، که من از خاطره هاش ترسیدم

این گناه من نبوده که تو رو، یه کمی دیر تر از اون دیدم

تو با من باش و یه کاری کن بره، یادش از دنیای دیوونه ی من

بذار این خونه بهم حسی بده، که بشه صداش کنم خونه ی من

توی عکسی که ازش جا مونده، خیره می شم و دلم می لرزه

چی تو این نگاه غمگین دیدی، که به خنده های من می ارزه ؟

تو نمی تونی برای من یکی، به غریبگی مردم باشی

حق بده من سخت می گیرم به تو، آخه سخته عشق دوم باشی

اگه چند سال زود تر می دیدمت، از گذشتت دیگه وحشتی نبود

اولین عشق تو می شدم اگه، اگه این زمان لعنتی نبود

تو با من باش و یه کاری کن بره، یادش از دنیای دیوونه ی من

بذار این خونه بهم حسی بده، که بشه صداش کنم خونه ی من

توی عکسی که ازش جا مونده، خیره می شم و دلم می لرزه

چی تو این نگاه غمگین دیدی، که به خنده های من می ارزه ؟