عقل ديوانه شد

“جز اینقدر نتوان گفت درجمال تو عیب     که وضع مهرو وفانیست روی زیبا را”

“هرگز نمیردآنکه دلش زنده شد به عشق     ثبت است برجریده عالم دوام ما”

“عزم دیدار تو دارد جان برلب آمده     بازگردد یا برآید چیست فرمان شما”

“سینه از آتش دل درغم جانانه بسوخت     آتشی بود درین خانه که کاشانه بسوخت

تنم ازواسطه دوری دلبربگداخت     جانم ازآتش مهر رخ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع     دوش برمن زسر مهر چوپروانه بسوخت

آشنائی نه غریب است که دلسوز نیست     چون من ازخویش برفتم دل بیگانه بسوخت”

“عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو     دل زما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست”

“مرا بکار جهان هرگز التفات نبود     رخ تو درنظر من چنین خوشش آراست”