شعر کوتاه

چه حرف ها که نگفته در دلم می ماند

خوشا به حال شماها که شاعری بلدید…

این جا گویی

صدای انسان ها هرگز به گوش نخواهد رسید

تنها بادهای عصر سنگی

بر دروازه های سیاه می کوبند.

این جا گویی در زیر این آسمان

تنها من زنده ام

زیرا نخستین انسانی بودم که

آرزوی جام شوکران کردم.